\Rolnictwo w Polsce zużywa ok. 2 mln ton nawozów mineralnych i ok. 20 tys. ton aktywnych środków ochrony roślin ( tzw. SOR  – fungicydy, herbicydy, insektycydy, regulatory wzrostu i in.).

Tylko ok. 20-30 % tych środków spełnia swą aktywną rolę, pozostała część jest zwykle wypłukiwana do gleby, stanowiąc istotne obciążenie środowiska, powodując m.in. eutrofizację jezior, rzek i Bałtyku.

Fakty te skłoniły naukowców do opracowania nowych rodzajów SOR i nawozów o spowolnionym lub kontrolowanym działaniu ( controlled-release  CRF and slow-release  SRF fertilizers).

Dzięki spowolnieniu procesu wymywania czynnych substancji z gleby, pozostają one dłużej do dyspozycji systemu korzeniowego roślin, a ilość aktywnych substancji przyswajalnych może wzrosnąć nawet 2-3-krotnie. Ponieważ porowata i higroskopijna z natury struktura haloizytu zatrzymuje także wodę zatem stan kiedy nawet w okresach długotrwałej suszy rośliny mają do dyspozycji oba te najważniejsze czynniki wzrostu sprzyja zastosowaniu nawozów zawierających haloizyt praktycznie w każdych warunkach, a zwłaszcza na glebach o gorszej bonitacji narażonych na szybkie wysuszanie.

Haloizyt może być stosowany zgodnie z obowiązującymi przepisami jako komponent nieorganicznych produktów nawozowych w dowolnych ilościach.

Jeśli chodzi o zalety jakie stwarza w nawozach zastosowanie haloizytu, to badania wskazują, że są nimi:

1. spowolnienie uwalniania substancji aktywnych,
2. zwiększenie stopnia przyswajalności substancji aktywnych,
3. redukcja wymywalności substancji aktywnych do ekosystemu wodnego,
4.  zdolność retencji wody w glebie,
5.  redukcja absorpcji metali ciężkich z gleby przez rośliny poprzez ich immobilizację,
6. zwiększenie stopnia przyswajalności substancji aktywnych na glebach o wysokiej zawartości metali ciężkich,
7.  wzrost plonów.

W świetle ostatnich badań, haloizyt jako minerał pochodzenia wulkanicznego, zawierający także kilkadziesiąt różnych, ważnych dla funkcji życiowych roślin makro- i mikroelementów, może być ich źródłem w miarę zaistnienia takiego zapotrzebowania przez rośliny.

Do istotnych makroelemenów zawartych w haloizycie należą: fosfor, potas, wapń, magnez, sód, siarka, żelazo. Są one pobierane z roztworu glebowego przez system korzeniowy roślin. Mikroelementy występują w glebach w znikomych ilościach. Rośliny potrzebują ich bardzo mało, ale są one niezbędne jako katalizatory procesów fizjologicznych, takich jak: fotosynteza, oddychanie, powstawanie chlorofilu itd. Niedobór i nadmiar mikroelementów jest szkodliwy dla roślin i zwierząt. Haloizyt Dunino zawiera m.in. następujące mikroelementy: mangan, cynk, miedź, molibden, kobalt, a także kilkadziesiąt innych, których rola we wzroście roślin nie została jeszcze do końca wyjaśniona 

Haloizyt jako nośnik nawozów może być stosowany w postaci:

a/ zawiesiny wodnej,

b/ stałej jako proszek lub granulat.

c/ Wodna zawiesina nawozowa zawiera drobne, pyliste ziarna haloizytu nasycone czynnikiem aktywnym (np. mieszanka nawozowa NPK).

Z zawiesiny rozpylonej na przykład na liściach w krótkim czasie odparowuje woda, a na powierzchni liści pozostają drobne ziarna, zawierające w całej swej porowatej objętości niezbędne dla rośliny składniki odżywcze.

Drobnoziarnista struktura ziaren haloizytu i rozpylenie zawiesiny zapewnia równomierny rozkład substancji aktywnej i optymalne pochłanianie nawozu. Ilość uwalnianej substancji zależeć będzie od warunków otoczenia, tzn. ilości wody i wilgoci w powietrzu oraz od temperatury.

Bezpośrednie przyleganie ziarna do liścia powodować może przenikanie wody z komórek liścia do ziarna na zasadzie naczyń włoskowatych i tym samym umożliwia odżywianie rośliny nawet w czasie braku opadów. W przypadku kiedy ziarno nawozu otoczone jest żywicą lub woskiem zjawisko włoskowatości jest znacznie ograniczone.

Haloizyt może być rozprowadzany do gruntu w postaci granulatu nasyconego substancją aktywną.

Ponieważ wielkość ziaren ma wpływ na czas uwalniania substancji aktywnej, może ona być dobierana w zależności od przeznaczenia nawozu i warunków jego stosowania.

Haloizyt po wypłukaniu z niego nawozu może stanowić pożyteczny składnik gleby zapewniający jej   w przyszłości retencję wody, a także składników odżywczych.

Należy tu zaznaczyć, że takich właściwości nie mają polimerowe otoczki żywiczne, siarka czy też oleje naturalne.

Haloizyt jako nośnik SOR

Podobnie jak w przypadku nawozów haloizyt może być użyty jako nośnik SOR w postaci płynnej i stałej.

Obecnie Intermark ma opracowane kilka technologii nasycania haloizytu substancjami zarówno ciekłymi, jak i stałymi.

Mogą one zostać udostępnione potencjalnym partnerom w celu opracowania różnych technologii wytwarzania całej grupy produktów nawozowych i SOR opartych na haloizycie.

Zastosowanie nośnika haloizytowego – jak to wykazały badania wykonane w USA – może zmniejszyć nawet 10-krotnie ilość stosowanych pestycydów, równocześnie zapewniając uzyskanie pożądanych efektów ochrony roślin.

Zalety stosowania haloizytu

Haloizyt w porównaniu z innymi produktami ma następujące zalety:

• jest produktem naturalnym, neutralnym dla środowiska (posiada atest PZH)
• posiada dużą powierzchnię właściwą o zróżnicowanych mechanizmach sorpcji, co sprawia, że ma znacznie lepsze właściwości sorpcyjne niż inne nośniki mineralne
• posiada pory o zróżnicowanej wielkości od kilku dziesiętnych nanometra do kilkuset nanometrów, co powoduje zróżnicowanie czasów uwalniania się nawozów i SOR,
• w przeciwieństwie do otoczkowanych siarką lub żywicą nawozów SRF i CRF, które potrzebują czasu na rozpuszczenie lub uaktywnienie powłoki, nawozy haloizytowe mogą rozpocząć uwalnianie czynnika aktywnego tuż po ich zastosowaniu;
• jest łatwo dostępny w odpowiednich ilościach,
• konkurencyjna cena.